Sinebiyat #1

Kitabının Gölgesinde Bir Film: Gölgesizler 

Sinebiyat köşesinin ilk konuk yazarı olduğum için pek gururluyum. Umarım bu görevin hakkını verebilirim. Öncelikle -Tankut'un bloğunda onu çekiştirmek ne kadar doğru olacak bilmiyorum ama- iki çift kelam etmeden duramayacağım. Arkadaşımız demiş ki: "Ne var ki, kendimde bu tarz film yazıları yazacak yetkinliği görmüyorum maalesef." Bunu sebep olarak öne sürerek de sinebiyat bölümünü kendisi yapmıyor da başkalarından yazı yazmasını rica ediyor. Gören de beni, bizi sinema üstadı, film eleştirmeni filan sanacak. Hele ben sinemanın henüz "si"sindeyken... Neyse bu söze sadece gülüyorum ve Tankut'un da sinebiyat yazılarını bekliyorum. Yani bekliyoruz. Değil mi?

Neyse konumuz bu değil. Kendi bloğum sanıp konuyu uzatıyorum hâlâ. Konumuz Gölgesizler. Hasan Ali Toptaş'ın kitabını yaklaşık iki yıl evvel okmuştum. Hatta blogta da hakkında bi şeyler yazmıştım. O yazıyı boşverin şimdi ben bile okumaya utanıyorum. :) Filmi ise bu akşam, hatta yaklaşık yarım saat önce izledim. O yüzden yazım film eleştirisi tadında gidebilir. Bunun için üzgünüm öncelikle. Kitaptan hatırımda fazla bi şey kalmamış çünkü...

Gölgesizler filminin galiba en dikkat çeken yönü oyuncuları. Zaten DVD'ye bakar bakmaz çarpıyor gözünüze isimler. Selçuk Yöntem'inden AhmetMümtaz Taylan'ına kadar çok iyi bir kadro. Bunlardan ayrı tutarak bahsetmek istediğim kişi ise -son zamanlarda favorim olur kendisi- Taner Birsel. İzlediğim neredeyse her filmde karşıma çıkması ve her filmde harika işler çıkarması onu ayrıca takip etmeme sebep oluyor. Ha oynadığı roller çok mu zor? Değil doğrusu. Ama kendisine uygun rollerde oynayıp, harika işler çıkarıyor. Hepsinden öte bu filmde favori oyuncum Cennet'in oğlu rolüyle Ertan Saban. Doğrusu kendisini pek tanımıyordum ama artık yakın takipçisiyim. Filmdeki rolü zaten çok önemli bir roldü. Bu rolün altından fazlasıyla kalkmış. Oyuncular zaten genelde çok iyiydi ama bende tek sırıtan Selçuk Yöntem oldu. Kendisini çok beğenirim ama filmdeki köy muhtarı karakteri için fazla "şehirli" buldum onu. Bu da bence yönetmenden kaynaklanıyor.

Aa bu arada filmde bir sahnede Hasan Ali Toptaş'ı da görüyoruz. Bu çok hoş bir ayrıntı ve filmle de çok uyumlu olmuş. Ayrıca ne yalan söyleyeyim şaşırdım Toptaş'ın böyle bir teklifi kabul etmesine. Bende hep "asosyal yazar" havası çiziyor nedense.

Ödül törenlerinde filmlerin müziklerine de ödül veriliyor ya hani... Bu hep ilgimi çekerdi benim. Müzik ne kadar etkileyebilir filmi diye düşünürdüm. Şu zamana kadar da kötü müzikli bir film izlememiştim hiç. En fazla "çok iyi müzikli film" izlemişimdir. Filmdeki müzikler kulağımı tırmalamaz. Yoksa tırmalamazdı mı demeliyim? Her şey bu filme kadardı. Gerçekten müzilkleri çok yersiz ve anlamsız buldum. Kendi başlarına harika müzikler olabilir ama filmde gerçekten kulağımı çok tırmaladı. Bi yerde artık sesi kapatsam mı filan diye düşünmeye başladım. Hiç müzik olmasaydı daha iyiydi sanki. Gerçi ben böyle diyorum ama herkes müziklere hayran olmuş. İşin daha da ilginci filmin müziklerini Candan Erçetin yapmış. Tabii ben bunu öğrendiğim an -bi candanerçetinsever olarak- yıkıldım. Erçetin'in film için besteleyip söylediği bi şarkı var. Eminim biliyorsunuzdur da bu film için hazırlanmış olduğunu bilmiyorsunuzdur: "Ben Kimim?" şarkının ismi. Hatta yanılmııyorsam, filmin vizyona girdiği yıl olan 2007'de de çok popüler olmuştu bu şarkı. Bu şarkıyı ben de çok seviyorum. Zaten sadece filmin sonunda mevcut.Bunun dışındaki müzikleri ise sevmedim, sevemedim.Bu arada Candan Erçetin'i de filmin son sahnesinde azıcık görebiliyoruz.Bu da güzel bi ayrıntı olmuş.

Film hakkında yeterince yorum yaptım. Sırada film-kitap kıyaslaması var. Öncelikle şunu söyleyebilirim; hayatımda hiçbir zaman bir filmi kitabından daha çok sevmedim, sevemedim. Zaten ne kadar çabalanırsa çabalansın olmuyor. Sadece bir film için kitabıyla "eşit" diyebilmiştim. Buna sebep olarak da sinemanın olanaklarının, kimi yönlerden kitaba göre daha kısıtlı olmasını görüyorum. Benim sinemayla en büyük derdim fazla hızlı olması. Gerçek hayat böyle değil ve sinemada o hissi tadamıyorum. Kitapların en azından sınırı yok. İstersen 3000 sayfa yaz hiç sorun olmaz. Ama sinema filmleri süre konusunda daha tasarruflu olmalı. Gölgesizler filminde de en büyük sorunum kitaptaki duyguyu alamamadı. Her şey öyle hızlı olup bitti ki... O kadar çok ayrıntı atlanmıştı ki... O kadar çok duygu verilememişti ki... Ümit Ünal kitabın meselesini anlamış, orası belli. Ama ama ama demek ki iyi oyuncular, iyi yönetmen, iyi hikâye yetmiyor...

İyi kitap, vasat film. Yoksa acaba kitaptan uyarlama filmler vasat olmaya mahkum mu? Yine de hakkını yemek istemiyorum. Sadece filmi izlemiş olsaydım eminim çok beğenirdim. Kitabı okuduktan sonra filmi seyretmek çıtayı biraz yükseltiyor. Her şeye rağmen ben beni düşündüren romanları ve filmleri severim. Bu da onlardandı işte. Kitabı bitirdiğinizde ya da filmi izlediğinizde aklınızda bi tek soru kalıyorsa bence amaca ulaşılmış demektir: Karr neden yağar kaar???

Yazan: Gölgeli Yol