Müzibiyat #4

Atilla İlhan, şiirleri bestelenmeye pek de elverişli bir şair değildir ancak -beğenin ya da beğenmeyin- Ahmet Kaya her zaman çok güzel başarmıştır bu işi. 

Okurken bir şiirden çok bir öyküymüşcesine insanı yakalayan, ardında yatan hikayeyi merak ettiren bir şiir Cinayet Saati. Ne şiir, ne beste fazla söze gerek bıraktırıyor hali hazırda, iki usta sanatçıyı da saygıyla yad etmiş olalım bu vesileyle. 

Şiirin tamamı için yazının devamına buyurun. 

Cinayet Saati

Haliç'te bir vapuru vurdular dört kişi

Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu

Dört bıçak çekip vurdular dört kişi

Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu

Deli Cafer, İsmail, Tayfur ve Şaşı

Maktulün onbeş yıllık arkadaşı

Üç kamarot öteki ahçıbaşı

Dört bıçak çekip vurdular dört kişi

Cinayeti kör bir kayıkçı gördü

Ben gördüm kulaklarım gördü

Vapur kudurdu kuduz gibi böğürdü

Hiç biriniz orada yoktunuz

Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu

Onüç damla gözyaşı saydım

Alllahına kitabına sövüp saydım

Şafak nabız gibi atıyordu

Sarhoştum Kasımpaşa'daydım

Hiç biriniz orada yoktunuz

Haliç'te bir vapuru vurdular dört kişi

Polis katilleri arıyordu

Deli Cafer, İsmail, Tayfur ve Şaşı

Üzerime yüklediler bu işi

Sarhoştum Kasımpaşa'daydım

Vapuru onlar vurdu ben vurmadım

Cinayeti kör bir kayıkçı gördü

Ben vursam kendimi vuracaktım.